اجزای تشکیل دهنده یک لینک شبکه

شبکه توسط یک تکه کابل که دو سر آن (plug) خورده به نام پچ کورد (Patch Cord)، شروع می شود. این پچ کورد دستگاه استفاده کننده را (مانند تلفن، کامپیوتر و غیره) از نظر فیزیکی به یک پریز متصل می کند.

در داخل پریز مکانیزمی وجود دارد که به آن کیستون (keyston) می گوییم.

کابل شبکه که بر روی این کیستون پانچ شده است از جلو ارتباط با پچ کورد را میسر می سازد.

پریز شبکه توسط یک کابل شبکه به اتاق TR که مخفف عبارت Telecommunications Room می باشد متصل شده است.

در اتاق TR هر یک از رشته کابل ها پشت پورتی از یک آرایش کننده مدیریت کابل که به نام پچ پنل (patch panel) می شناسیم، سربندی می شوند.
در اتاق TR تجهیزاتی قرار دارند که کابل ها را به پچ پنل های مربوطه متصل می نمایند. درحالت کلی به اتاق هایی گفته می شود که محل قرار گیری تجهیزات اصلی شبکه یا تجهیزات مخابراتی می باشد. بر اساس استاندارد های TIA/EIA حداکثر فاصله مناسب برای زوج سیم های بهم تابیده مسی (90m (295feet و کابل های فیبرنوری تا حدودی بیشتر و حداکثر متراژ پچ کوردها و پریزها (10m (33feet) به ازای هر پچ کورد 5 متر که جمعاً برابر 10 متر می شود) در نظر گرفته شده است.